„Bodhisattwa praktykuje szczodrość w sposób dla niego naturalny. Wolny od wszelkiego przywiązania, działa wyłącznie w oparciu o potrzeby innych. Chodzi tu o szczodrość, która wychodzi naprzeciw potrzebom innych dla ich pożytku. Dawanie nie ogranicza się do bogactwa materialnego, lecz oznacza również szeroko pojętą pomoc i wsparcie – chodzi o dawanie tego, co jest potrzebne (czas, wysłuchanie kogoś itd.). Jest to dokładne przeciwieństwo utrzymywania dystansu i pozostawania w swojej strefie komfortu.

[...] Praktykowanie szczodrości na naszym poziomie – bez oczekiwania nagrody – wprawia w ruch pozytywny proces karmiczny dla innych i nas samych. Pierwszy wyraz szczodrości jest nasieniem, które wyrasta i rodzi pożyteczny owoc, przez co generuje dalszą dynamikę pożytecznego działania. Postawa dzielenia się i otwartości zamyka wrota cierpienia.”